Τρίτη 18 Μαρτίου 2014

Μετανάστευση: η Ελλάδα ξέφραγο αμπέλι΄-Πραξικόπημα κατά του ελληνικού λαού -Αποεθνοποίηση: Η νεοταξική βαρβαρότητα

Γράφει ο Κων/νος Ρωμανός, καθηγητής Φιλοσοφίας
Μία νέα πραγματικότητα εγκαθιδρύεται τα τελευταία 15 χρόνια στο βιόκοσμο όλων μας: η Ελλάδα από συμπαγές εθνικό κράτος μετατρέπεται σε «πολυπολιτισμική» ή αλλιώς πολυεθνική και πολυφυλετική κοινωνία.  



Από τη γειτονική Αλβανία και τα Βαλκάνια ως τη Ρωσία, από την εγγύς Ανατολή ως τα βάθη της Αφρικής....
και την μακρινή Ινδονησία, εκατομμύρια ανθρώπων εισήλθαν και εξακολουθούν να εισέρχονται στην Ελλάδα συγκροτώντας ένα φαινόμενο που κάποτε θα χαρακτηρισθεί ως ο μεγαλύτερος εποικισμός της Ελλάδος των νεωτέρων χρόνων. Τέλος της μαζικής αυτής εισόδου δεν διαφαίνεται, εφόσον αυτή εξακολουθεί να ενθαρρύνεται από την ελληνική πολιτεία η οποία εν τούτοις ούτε τον ακριβή αριθμό των παρόντων εποίκων είναι εις θέσιν να γνωρίζει, ούτε την πρόθεση να καθορίσει-επί τη βάσει κριτηρίων-και να γνωστοποιήσει στον ελληνικό λαό το μέγιστο επιθυμητό αριθμό αλλοδαπών. (Σε πλήρη αντίθεση με τα ισχύοντα στην Ευρώπη, στην Ελλάδα αποφεύγεται επιμελώς κάθε άνοιγμα δημοκρατικού δημόσιου διαλόγου περί του μεταναστευτικού στο φως του δημοσίου συμφέροντος). Άρα είτε η ίδια η πολιτεία δεν έχει συγκεκριμένο στόχο ως προς τον αριθμό των αλλοδαπών, ή ο στόχος τον οποίο έχει δεν είναι επί του παρόντος ανακοινώσιμος στον ελληνικό λαό.

Ιδεολογική τρομοκρατία

Υπάρχει άραγε πρόβλεψη να γίνουμε όπως ακούστηκε συνολικά 15 εκατομμύρια; Ή μήπως 20 εκατομμύρια; Ή μήπως τον τελικό αριθμό θ΄αποφασίσουν άλλοι, άγνωστοι παράγοντες; Επειδή στις μέρες μας κάθε απόπειρα αντικειμενικής συζήτησης για το μεταναστευτικό είθισται να ματαιώνεται από την κυρίαρχη ιδεολογική τρομοκρατία με πάγιες κατηγορίες όπως αυτήν της «ξενοφοβίας», σκόπιμο θα ήταν να κάνουμε μία διευκρίνιση: Υπάρχει σαφής διαφορά μεταξύ «φοβίας» η οποία είναι παθολογική κατάσταση ανθρώπου που φαντασιώνεται κινδύνους και «φόβου» που είναι αντίδραση σε πραγματικό κίνδυνο τον οποίο καλούμεθα να αντιμετωπίσουμε. Όποιος χαρακτηρίζει, επομένως, τυχόντα φόβο «φοβία» οφείλει να εξηγήσει ότι ο κίνδυνος δεν είναι πραγματικός αλλά εικονικός. Πώς όμως να αναλάβει κανείς την ευθύνη ενός τέτοιου ισχυρισμού, εν όψει της γενικευμένης αδιαφάνειας που συνοδεύει το μεταναστευτικό φαινόμενο της Ελλάδος;

Ευρώπη και Ελλάδα

Το μεταναστευτικό είναι η λυδία λίθος πάνω στην οποία δοκιμάζονται με απογοητευτικά αποτελέσματα οι δημοκρατικές δομές της Ελλάδος. Ταυτόχρονα γίνεται επί του προκειμένου αισθητή η τεράστια απόσταση που χωρίζει την Ελλάδα από την Ευρώπη. Ενώ στην Ευρώπη το μεταναστευτικό γίνεται αντικείμενο δημόσιου δημοκρατικού διαλόγου, στον οποίο κυβερνήσεις, κόμματα και οργανώσεις συμμετέχουν ενεργά αναλύοντας στόχους και προϋποθέσεις με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον, στην Ελλάδα η πολιτική εξουσία αποφεύγει όσο τίποτε άλλο να θέσει τα συναφή θέματα στον ανώριμο ελληνικό λαό. 

Είναι απορίας άξιον ότι οι προοδευτικοί μας διανοούμενοι, που οραματίζονται μία δημοκρατία του μέλλοντος βασιζόμενη όχι στο ελληνικό έθνος (δηλ. μίας κατ΄αυτούς κατασκευασμένης ψευδοταυτότητας, πηγής συγκρούσεων και αυταρχισμού) αλλά σε μία σύμπραξη πολλών εθνοτήτων μέσα στο ίδιο κρατικό μόρφωμα, δείχνουν τέτοια παγερή αδιαφορία για την αντιδημοκρατικότητα που καταφανώς συνοδεύει την γένεση -σήμερα- του μελλοντικού πολυεθνικού κρατικού μορφώματος. Η παντελής απουσία δημοκρατικού διαλόγου, ως προϋπόθεση διαμόρφωσης λαϊκής βούλησης και παράλληλα τα τετελεσμένα γεγονότα που δημιουργούνται από την είσοδο στην χώρα εκατομμυρίων παρανόμων επίδοξων συμπολιτών μας, προσδίδουν στον εποικισμό της Ελλάδος την μοιραία αναγκαιότητα του φυσικού φαινομένου. Έτσι οδηγούνται οι Έλληνες στην παραίτηση. Και όμως, το άνοιγμα της Ελλάδος στην άναρχη μετανάστευση δεν είναι φυσικό φαινόμενο αλλά πολιτική βούληση. Απόδειξη είναι ότι η παράνομη είσοδος δεν τιμωρείται, όπως στην Ευρώπη, με απέλαση (απαγορεύθηκε στην Ελλάδα πέρσι δια νόμου!) αλλά επιβραβεύεται με νομιμοποίηση.

Εξαμερικανισμένος πολυεθνισμός

Αν για τους περισσότερους ΄Ελληνες η παραίτηση συνοδευόμενη από διάχυτη ανησυχία είναι ο κανόνας, για την εξαμερικανισμένη «κοσμοπολίτικη» νεολαία της Ελλάδος ο πολυεθνισμός είναι καλοδεχούμενη αφορμή για περισσότερο «lifestyle». Ελκυστικά ακούγεται στ’αυτιά της νεολαίας αυτής π.χ. η προπαγανδιστική διακήρυξη: «Η Ελλάδα είναι μία σύγχρονη πολυπολιτισμική κοινωνία. Εδώ ο όρος «σύγχρονος» είναι θετικά φορτισμένος ως δηλωτικό της προόδου, ενώ η επίσης αναμφισβήτητη θετική φόρτιση του όρου «πολιτισμός» προσαυξάνεται από το «πολύ» (πολύ-πολιτισμός) εις πείσμα της γλωσσικής του βαρβαρότητας. Άλλωστε αυτό δεν θέλαμε; εντασσόμενοι στην Ευρώπη να εκσυγχρονισθούμε και να εκπολιτιστούμε; Τα ωραία λόγια αποκρύπτουν βεβαίως την ορατή προοπτική να μοιάζει η πολυεθνική Ελλάδα των φτωχών μεταναστών λιγότερο με το Μανχάταν και περισσότερο με τα Βαλκάνια επί τουρκοκρατίας. Οποία απογοήτευση για μία νεολαία η οποία σνομπάρει την «Ελλάδα παλιατζίδικο», αυτήν την Ελλάδα με τα εθνικοθρησκευτικά πατροπαράδοτα έθιμα, τα «επαναληπτικά, ψυχαναγκαστικά, πένθιμοι αναχρονισμοί σε μία εποχή που θα μπορούσε να είναι υπέροχη αλλά δεν είναι»5. Οι προπαγανδιστικές αναφορές των ελληνικών ΜΜΕ στην Ευρώπη των μεταναστών προκειμένου να νομιμοποιηθεί το μεταναστευτικό διακύβευμα είναι γενικόλογες και παραπλανητικές ώστε να αποκρύπτονται από την ελληνική κοινή γνώμη οι θεμελιώδεις διαφορές της ελληνικής από την ευρωπαϊκή εκδοχή του μεταναστευτικού φαινομένου. Γενικότερη τάση των ελληνικών ΜΜΕ μέχρι πρότινος ήταν να τονίζουν την «πολυπολιτισμική» υφή των ευρωπαϊκών κρατών, ως υπόδειγμα για την Ελλάδα, που σε σχέση με την Ευρώπη δεν είχε εμπειρία με μετανάστευση μεγάλης κλίμακας. Ωστόσο ούτε κατά τις εποχές των αριστερο-πρασίνων κυβερνήσεων, όταν ακόμα ο αμερικανόφερτος όρος «πολυπολιτισμικότητα» είχε θετική φόρτιση, υπήρξαν τα ευρωπαϊκά κράτη με τους εθνικούς θεσμούς τους με κάποιο ουσιαστικό τρόπο πολυπολιτισμικές κοινωνίες. Αυτό φάνηκε εκτός των άλλων από την ευχέρεια με την οποία πρόσφατα επέλεξαν την σκλήρυνση της πολιτικής τους απέναντι στην μετανάστευση, με ταυτόχρονη εμμονή στο πρωτείο της εθνικής κουλτούρας αναφοράς. Η στροφή αυτή των Ευρωπαίων αφήνει έκθετες τις ελληνικές υπερεθνικές ελίτ, οι οποίες παρά ταύτα συνεχίζουν με λόγια και πράξεις το έργο της αποεθνοποίησης της Ελλάδας, αποδεικνύοντας ότι η πραγματική τους δύναμη εδράζεται σε στρατηγικές των ΗΠΑ και όχι στην Ευρώπη. Σ΄αυτό ευνοούνται από την γεωγραφική και γλωσσική απομόνωση της Ελλάδος από την Ευρώπη που επιτρέπει στα κυρίαρχα ελληνικά ΜΜΕ να υποβαθμίζουν, διαστρεβλώνουν ή και αποσιωπούν τους προβληματισμούς των Ευρωπαίων με την πολυτισμικότητα και τα περιοριστικά μέτρα που λαμβάνουν κατά της μετανάστευσης. Ταυτόχρονα ολοκληρώνουν την πολιτική των τετελεσμένων γεγονότων που καθημερινά υλοποιείται με την μαζική είσοδο παρανόμων στην χώρα και τις αλλεπάλληλες νομιμοποιήσεις με την οποία αυτή ενθαρρύνεται και παγιώνεται. Στόχος είναι οι μετανάστες να καταλάβουν το ταχύτερο δυνατόν θέσεις-κλειδιά στη Διοίκηση και να υιοθετηθούν νόμοι και προγράμματα για «θετικές διακρίσεις υπέρ των μεταναστών» που θα αυξήσουν άμεσα την παρουσία αυτών «στα πανεπιστήμια, στην αγορά εργασίας και αλλού». Η Ευρώπη και άλλες χώρες όπως π.χ. ο Καναδάς έχουν κάνει διακρατικές συμφωνίες με την Ελλάδα και άλλες χώρες από τις οποίες εδέχθησαν νόμιμους μετανάστες, η επιλογή των οποίων έγινε με κριτήριο την ειδίκευση, την ηλικία και την κατάσταση της υγείας τους. Εννοείται ότι εκτός εξαιρέσεων οι μετανάστες είναι νόμιμοι και όχι παράνομοι, τα στοιχεία και η διεύθυνση κατοικίας τους είναι γνωστά στις αρχές όπως άλλωστε των «αυτοχθόνων» πολιτών. Η παράνομη μετανάστευση τιμωρείται με απέλαση και σε ορισμένες περιπτώσεις με παράλληλη δήμευση των περιουσιακών στοιχείων(!) που παράνομοι μετανάστες απέκτησαν κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στην χώρα. Στην Ευρώπη δεν επικρατεί όπως δυνητικά στην Ελλάδα η αντίληψη ότι για τους μετανάστες δεν ισχύουν οι νόμοι της χώρας που ισχύουν για τους υπόλοιπους πολίτες…

Οι ευρωπαϊκές χώρες αντιδρούν

Πέραν αυτών πρέπει να ειπωθεί ότι τα τελευταία τρία χρόνια η αρχική ευφορία με την «πολυπολιτισμικότητα» έχει υποκατασταθεί στην Ευρώπη με σκεπτικισμό. Η ίδια η Ολλανδία, από τον 17ο αιώνα και εντεύθεν η πιο φιλελεύθερη χώρα της Ευρώπης, μετά την δολοφονία του σκηνοθέτη Van Gogh από μουσουλμάνο φανατικό αντιμετωπίζει το μεταναστευτικό με μεγάλη αυστηρότητα. Η Ολλανδική πολιτική ενσωμάτωσης με διατήρηση της ταυτότητας-που με ακόμα πιο ακραίο τρόπο προβλέπει και η ελληνική νομοθεσία-δεν κατέληξε σε πραγματική ενσωμάτωση. Ως εκ τούτου–και λόγω της τρομοκρατίας-η Ολλανδία για πρώτη φορά υιοθέτησε μία αδιάλλακτη πολιτική μετανάστευσης και ασύλου εξαναγκαστικής εκμάθησης της κουλτούρας και γλώσσας της Ολλανδίας (Το ΒΗΜΑ 11.6.06). Στην Γερμανία ο υπουργός εξωτερικών Fischer αναγκάσθηκε να λογοδοτήσει την Άνοιξη 2005 σε εξεταστική επιτροπή της Βουλής διότι κατά διαταγή του τα γερμανικά προξενεία της ανατολικής Ευρώπης προέβησαν σε χορήγηση βίζας σε μετανάστες που δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις του νόμου. Μετά δε την εξέγερση των Μαγκρεμπίνων της Γαλλίας το 2005, οι οποίοι ως γνωστόν ήσαν Γάλλοι πολίτες, στην Ευρώπη έφθασε να συζητιέται η λύση της μηδενικής μετανάστευσης… Πρόσφατα η Γαλλική Εθνοσυνέλευση ψήφισε ότι μόνο η είσοδος μεταναστών με υψηλή ειδίκευση που χρειάζεται η οικονομία επιτρέπεται στη χώρα. Επίσης η Γαλλία περιορίζει τις πρόνοιες για την επανένωση οικογενειών, που προβλέπει η κοινοτική οδηγία 109/2003 η οποία προτάθηκε στην Ε.Ε. από την Κυβέρνηση Σημίτη επί ελληνικής προεδρίας. Και η Κυβέρνηση Μπλέρ στην Βρετανία επέλεξε την πολιτική επιλεκτικής μετανάστευσης (Το ΒΗΜΑ 11.6.06, επίσης το ΠΑΡΟΝ 22.5.06). Δημοσιεύματα στο περιοδικό Der Spiegel και αλλού επανεξέτασαν την κατάσταση στις κοινότητες των μεταναστών της Γερμανίας διαπιστώνοντας ότι ο εγκλεισμός πολλών μεταναστευτικών ομάδων στον εαυτόν τους, δηλ. η γκετοποίηση, έχει αυξηθεί, αντί κατά τις προβλέψεις να μειωθεί τα τελευταία δέκα χρόνια. Η νέα κυβέρνηση της Γερμανίας έχει ήδη ψηλώσει κατά πολύ τον πήχη για την χορήγηση πολιτικών δικαιωμάτων σε αλλοδαπούς… Τώρα πλέον υπηκοότητα προϋποθέτει μαθήματα αγωγής του πολίτη που πληρώνουν οι υποψήφιοι και δέσμευση ότι θα είναι πιστοί στη χώρα. Στην Έσση και Βάδη Βυρτεμβέργη προτάθηκαν πολύ δύσκολα τέστ για μετανάστες που να επαληθεύουν αν οι υποψήφιοι έχουν ενστερνισθεί τις γερμανικές αξίες, δηλαδή την «κουλτούρα αναφοράς» (Το Βήμα 11.6.06).
Και στην Δανία έγινε αυστηρότερη η νομοθεσία σε θέματα όπως την επιλογή των μεταναστών την επανένωση των οικογενειών, τον αριθμό των αδειών παραμονής και τον δεσμό που ο μετανάστης οφείλει αποδεδειγμένα να έχει με τη Δανία. ( Το Βήμα 11.6.06).

Στην Ελλάδα τριπλάσιος αριθμός μεταναστών

Ας ληφθεί υπ’όψιν ότι οι δυσκολίες της Ευρώπης με την πολυπολιτισμικότητα αυξάνονται παρά το γεγονός ότι ο αριθμός των μεταναστών στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης δεν υπερβαίνει το 10%, ότι για να επιτευχθεί ο αριθμός αυτός χρειάσθηκαν πολλές δεκαετίες και ότι οι χώρες αυτές έχουν ασυγκρίτως ανώτερες από την Ελλάδα οικονομία, παιδεία, διοίκηση, θεσμούς ώστε να απορροφήσουν και να εντάξουν μετανάστες ίσοις όροις στην κυρίαρχη κουλτούρα και το κράτος δικαίου.
Σε αντίθεση με την Ευρώπη η Ελλάδα εισήγαγε στο ένα τρίτο του χρόνου π.χ. της Γερμανίας τον τριπλάσιο αριθμό μεταναστών αναλογικά με τον πληθυσμό απ’ότι αυτή. Κατά κοινή παραδοχή ενώ το 50% των μεταναστών προς την Ελλάδα είναι παράνομοι, η παράνομη είσοδος στη χώρα ενθαρρύνεται με την υπόσχεση πολιτικών δικαιωμάτων-αντί απελάσεως. Ταυτόχρονα η εξασφάλιση βίζας εισόδου για τους νόμιμους είναι πολύ ευκολότερη απ’ότι στην γειτονική Ιταλία. Κυκλώματα εθνικών μαφιών, της Αλβανικής, Ρωσικής, Κινεζικής κλπ, σε συνεργασία με τον ελληνικό παράγοντα, παίζουν στην ελληνική εκδοχή του μεταναστευτικού τον ρόλο των διακρατικών συμφωνιών της Ευρώπης. Άπειρα παραδείγματα στοιχειοθετούν την τεράστια απόκλιση της ελληνικής μεταναστευτικής πολιτικής από αυτήν των ευρωπαίων εταίρων. Έτσι διαβάζομε π.χ στην Ελευθεροτυπία της 29.5.06 ότι στην Γαλλία με απόφαση του υπουργού Εσωτερικών οι μικροί μαθητές, γόνοι μεταναστών χωρίς χαρτιά, πρέπει να εγκαταλείψουν το σχολείο στο τέλος της σχολικής χρονιάς. Την αμέσως επομένη μέρα 30.5.06 η Ελευθεροτυπία μας πληροφορεί ότι η Ελλάδα προχωρεί με ειδική ρύθμιση στην νομιμοποίηση των παιδιών των παράνομων μεταναστών που τελείωσαν το σχολείο στην Ελλάδα…Και επειδή η Ελλάδα δεν αρκείται στην επανόρθωση της γαλλικής αδικίας, το ίδιο άρθρο μας πληροφορεί ότι σε συνέδριο του «Ινστιτούτου Μεταναστευτικής Πολιτικής» (από πού χρηματοδοτείται πάλι αυτό; ) ο υφυπουργός Εσωτερικών Αθανάσιος Νάκος εξετάζει τη δυνατότητα έκδοσης άδειας παραμονής και για τους μετανάστες που έχουν…νοσηλευθεί σε κρατικά νοσοκομεία. Η εφευρετικότητα της διοίκησης στους λόγους νομιμοποίησης των παρανόμων δεν έχει όρια…

Η Ελλάδα παραβιάζει τη Συνθήκη Σέγκεν στο μετανευστικό

Είναι απορίας άξιον ότι η Ελλάδα που έχει υπογράψει τη συνθήκη του Σέγκεν μπορεί να την παραβιάζει κατάφορα στο μεταναστευτικό, με την ανοχή της Ευρώπης. Ως γνωστόν το Σέγκεν έχει δύο σκέλη, την εσωτερική ασφάλεια και την αποτροπή παράνομης εισόδου μεταναστών στην Ευρώπη. Ο έλληνας πολίτης εισπράττει μεν την παρακολούθηση της ζωής του από δημόσιες κάμερες, τηλεφωνικές υποκλοπές και τα συναφή, όχι όμως και την φύλαξη των συνόρων του που είναι σύνορα της Ευρώπης. Πως ανέχεται η Ευρώπη τις ελληνικές παραβιάσεις του Σέγκεν στο μεταναστευτικό και όχι απλώς τις ανέχεται, αλλά τις ενθαρρύνει με πακτωλούς χρημάτων για την στήριξη της πολυπολιτισμικής παιδείας στην Ελλάδα, της ισότητας και του αγώνα κατά της «ξενοφοβίας» και του «ρατσισμού», της απορρόφησης και ένταξης των αλλοδαπών στην ελληνική κοινωνία;

Τα φίλτρα της μετανάστευσης

Υπάρχει το προηγούμενο του Μαρόκου που επιδοτείται ανοιχτά από την Ευρωπαϊκή Ένωση προκειμένου να συγκρατεί μεγάλους αριθμούς μεταναστών της υποσαχάριας Αφρικής προς την Ευρώπη. Το Μαρόκο είναι το φίλτρο της μετανάστευσης στον Ευρωπαϊκό νότο. Μήπως η Ελλάδα ατύπως-δηλαδή δια της νομινκλατούρας, ερήμην του λαού-έχει αναλάβει τον ρόλο του φίλτρου της μετανάστευσης στα νοτιοανατολικά όρια της Ευρώπης; Η υπόθεση αυτή θα εξηγούσε την ευρωπαϊκή ανοχή της καταστρατήγησης της συνθήκης του Σέγκεν από την πλευρά της Ελλάδας.
Η Ευρώπη διαθέτει, κατά της λαθρομετανάστευσης, υπηρεσία φύλαξης συνόρων. Η Ισπανία ζήτησε την δραστηριοποίηση της ομάδας άμεσης δράσης της επιτροπής για να αντιμετωπίσει το κύμα μεταναστών από την Αφρική.10 Αν η Ελλάδα είχε στα σοβαρά την πρόθεση να διαφυλάξει τα σύνορά της από τους λαθρομετανάστες, δεν θα είχε και αυτή ακολουθήσει το υπόδειγμα της Ισπανίας; Αλλά ξεχάσαμε, δεν ήρθε η ώρα ακόμα γι αυτό, εφόσον, όπως είπε ο κ. Παυλόπουλος, η Ελλάδα «δεν γέμισε». Φυσικά όταν χρησιμοποιούμε επί του προκειμένου τον όρο «Ευρώπη» δεν εννοούμε τις δυνάμεις εκείνες στα εθνικά κράτη της Ευρώπης οι οποίες πιστές στα εθνικά συντάγματα και την λαϊκή εντολή υπερασπίζονται την κοινωνική συνοχή και την επιβίωση των πολιτισμών τους. Εννοούμε μάλλον τις παγκοσμιοποιητικές δυνάμεις της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης οι οποίες δρουν ως μακρύς βραχίονας των ΗΠΑ προκειμένου να επιτύχουν ριζικές ανακατατάξεις στα Βαλκάνια. Η Ελλάδα, όπως φαίνεται από συγκλίνουσες ενδείξεις, έχει επιλεγεί ως πιλοτικό πεδίο κατίσχυσης της παγκοσμιοποίησης στα Βαλκάνια 10 .
Τη θέση αυτή, που και εμείς είχαμε σε προηγούμενο άρθρο μας προτείνει ως υπόθεση εργασίας, που εβασίζετο στην οφθαλμοφανή αναντιστοιχία του ελληνικού μεταναστευτικού φαινομένου με το ευρωπαϊκό, στηρίζει και ο επίτιμος καθηγητής Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Howard της Ουάσιγκτον κ. Νίκος Σταύρου. «Η Ελλάδα», λέει ο κ. Σταύρου, αναμένεται να συνοδοιπορήσει με τις νέες τάσεις και να σπεύσει να γίνει το πεδίον πειραματισμού μιας ύπουλης εκδοχής του πολυπολιτισμού, η οποία μέχρι στιγμής το μόνο που έδειξε είναι η υπόσχεση του κοινωνικοπολιτικού κατακερματισμού των ενιαίων κοινωνιών… Η γειτονιά της Ελλάδας, τα Βαλκάνια, έγινε η κύρια περιοχή ενός μεγάλου στρατηγικού μετασχηματισμού ως αποτέλεσμα προσχεδιασμένου κατατεμαχισμού… Σε αυτό το πλαίσιο η Ελλάδα καλείται να ρίξει το «ελληνικό» χρώμα της, να μοιραστεί μαζί τους τα πλούτη τους, να ανοίξουν τα σύνορά τους και να διευκολύνει τον μετασχηματισμό μια ενιαίας κοινωνίας σε ένα πολυεθνικό βαλκανικό μωσαϊκό… Τα Βαλκάνια θεωρούνται το γεωγραφικό εργαστήριο για τη νομιμοποίηση του νέο-οθωμανισμού ως περιφερειακού συστήματος.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΞΕΦΡΑΓΟ ΑΜΠΕΛΙ (Μέρος Β΄)
Οι μεγάλοι κίνδυνοι που μας απειλούν από τη μετανάστευση
Γράφει: Ο Κωνσταντίνος Ρωμανός, καθηγητής Φιλοσοφίας


O Francis Fukuyama, σχολιάζοντας την εξέγερση των βορειοαφρικανών μουσουλμάνων της Γαλλίας, μας δίνει μία γεύση διαφορετικής ρεαλιστικής οπτικής: Αντί να αποδώσει την εξέγερση σε οικονομικοκοινωνικούς παράγοντες, όπως π.χ η πλειονότητα των Ελλήνων αναλυτών, έθεσε το ζήτημα της πολιτιστικής ταυτότητας. Όσο τα ευρωπαϊκά έθνη, μας είπε, εμμένουν στις «σκληρές» εθνικές τους ταυτότητες, βασιζόμενες στην ιστορία, το έδαφος και το αίμα, οι μετανάστες δεν θα μπορούν να ενταχθούν σε αυτές, παράγοντας συν τοις άλλοις τρομοκράτες που εξάγονται, φευ στην Αμερική. Αν είναι να λειτουργήσει η δημοκρατία στην πολυπολιτιστική Ευρώπη, κατά τον Fukuyama, χρειάζεται σκληρότερα μέτρα καταστολής και-αυτό ενδιαφέρει ιδιαίτερα επί του προκειμένου-επαναπροσδιορισμό των ευρωπαϊκών εθνικών ταυτοτήτων-προφανώς αφαιρώντας από αυτές αίμα, έδαφος και ιστορικότητα-ώστε οι αλλοδαποί να «χωρούν» σε αυτές. Δεν είναι προφανές ότι η Ελλάδα είναι πρωτοπόρος στην Ευρώπη στην επίτευξη των στόχων αυτών;

Γιώργος Παπανδρέου: «Οπαδός» του Fukuyama

Ο πρόσφατος λόγος του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών επ’ευκαιρία της επίσκεψης του Λυονέλ Ζοσπέν, αναπαράγει την αποεθνοποιητική δεοντολογία του Fukuyama: «εάν βασίσουμε την ταυτότητά μας αποκλειστικά στη θρησκεία, την εθνική ή φυλετική καταγωγή» τόνισε ο Γεώργιος Παπανδρέου «τότε επιλέγουμε κοινωνίες είτε θεοκρατικές είτε βαθιά αυταρχικές, ρατσιστικές ή ακραία εθνικιστικές»12.
Λίγο αργότερα ο Παπανδρέου, σε ομιλία του στο συνέδριο του σοσιαλιστικού κόμματος Αλβανίας θα καλέσει και τους Αλβανούς να «αποτινάξουν τον εθνικισμό», να εκτιμήσουν τις πρωτοβουλίες τους ΠΑΣΟΚ για την εξασφάλιση των δικαιωμάτων των μεταναστών στην Ελλάδα και να χαράξουν έναν ευρωπαϊκό δρόμο του οποίου βασική αξία είναι η πολιπολιτισμικότητα 13.
Είναι πολύ αμφίβολο ότι οι Αλβανοί, των οποίων ο ανερχόμενος εθνικισμός προελαύνει προς την κατάκτηση της Μεγάλης Αλβανίας, θα αποκηρύξουν την προοπτική για χειροπιαστά εδαφικά οφέλη με αντάλλαγμα τις ανυπόστατες φαντασιώσεις της ελληνικής υπερεθνικής ελίτ περί ευρωπαϊκής πολυπολιτισμικής δημοκρατίας. Πιο σίγουρο είναι, ότι στο βαθμό πού έχουν βλέψεις για την Τσαμουριά, την ελληνική Θεσπρωτία, θα χαίρονται ιδιαιτέρως που η ξεδοντιασμένη-εθνικά-πολυπολιτισμική Ελλάδα οικειοθελώς φύτεψε στο έδαφος της μία πολυάριθμη αλβανική μειονότητα. Άλλωστε, το πόσο σοβαρά πρέπει ένας ανταγωνιστής της Ελλάδας να παίρνει το ελληνικό βέτο για την ένταξή του στην Ευρώπη θα το έχουν μάθει από την Τουρκία…14 Πέραν αυτών οι πολιτικοί μας ταγοί, που σε τόσο μεγάλο βαθμό στηρίζουν την εξωτερική μας πολιτική στην υπόσχεση της ένταξης των δύσκολων γειτόνων μας στην Ευρώπη, λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο, δηλαδή την ίδια την Ευρώπη, η οποία έχει αναπτύξει πλέον εμφανή σκεπτικισμό για την βιωσιμότητα κάθε περαιτέρω διεύρυνσης 15.

Υπονόμευση των εθνικών ανακλαστικών

Αν η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση τελικά απορρίψει την διεύρυνση, τι θα απομείνει από την εξωτερική πολιτική της Ελλάδος; Ποιους συμμάχους θα έχουμε; Την Ευρωπαϊκή κοινή γνώμη; Μα αυτή ούτε που γνωρίζει, π.χ. την τουρκική επιθετικότητα στο Αιγαίο, εφόσον ποτέ όλα αυτά τα χρόνια δεν αναφέρθηκε στα ευρωπαϊκά Μ.Μ.Ε, όσο εξωφρενικό και να φαίνεται αυτό στον Έλληνα. (Ο λόγος είναι ότι οι τουρκικές παραβιάσεις είναι για εσωτερική κατανάλωση της Ελλάδος και ποτέ δεν καταγγέλλονται από την κυβέρνηση στον ευρωπαϊκό τύπο). Τι θα απομείνει ως όπλο της Ελλάδας στην απομονωμένη από την Ευρώπη άγρια βαλκανοοθωμανική γειτονιά της; Η προγραμματισμένη υπονόμευση των εθνικών της ανακλαστικών με τo μαφιόζικο «πολυπoλιτισμό»; Θα υπερασπιστεί άραγε ο πολυπολιτισμός την Ελλάδα; ή θα την παραδώσει πολύ περισσότερο στους εχθρούς της προς γεωγραφική συρρίκνωση η οποία θα ακολουθήσει νομοτελειακά τον προηγηθέντα κοινωνικοπολιτικό κατακερματισμό της;
Στις ευφορικές πραγματείες της ελληνικής υπερεθνικής ελίτ16 περί της ευλογίας του να ζεις στην ανοικτή «ελληνική» κοινωνία του μέλλοντος, όπου οι διάφορες φυλές και εθνότητες θα ζουν αρμονικά μεταξύ τους με μοναδικό συνδετικό κρίκο ένα δημοκρατικό σύνταγμα, η Ελλάδα είναι αρχέτυπο της ουτοπικής κοινωνίας του μέλλοντος στη νέα τάξη πραγμάτων. Είναι άγνωστη νήσος στο κέντρο μεγάλου ανεξερεύνητου ωκεανού. Δεν είναι χώρα των Βαλκανίων με γείτονες που έχουν ακμαίο εθνικό φρόνημα, με λύκους που πασιχαρείς παρακολουθούν τις προόδους των υπερεθνικών ελίτ να μεταλλάξουν την Ελλάδα σε πρόβατο.

Εσωτερικός εποικισμός

Η συστηματική αποδόμηση της ελληνικής ιστορικής συνείδησης και η απαξίωση της απαίτησης να διεκδικείς τα κυριαρχικά σου δικαιώματα επί του ιστορικού χώρου σου ως δείγματος ακραίου αντιδημοκρατικού εθνοκεντρικού συντηρητισμού 17 αυτό το παλαιότερο «η Ελλάδα στους Έλληνες» -ανοίγει την Ελλάδα διάπλατα στον εσωτερικό εποικισμό και την έξωθεν κατάκτηση. Αυτό που αμφισβητείται στο πεδίο των ιδεών και ολοκληρώνεται με τον εποικισμό και την κατάκτηση στο πεδίο της πραγματικότητας είναι το δικαίωμα του Ελληνισμού και της Ελλάδος να υπάρχει. Τι άλλο μπορούν να σημαίνουν οι εξισώσεις: έθνος=εθνικισμός, ελληνισμός=ελληνοκεντρισμός, πατριωτισμός=ξενοφοβία και ρατσισμός; Αν το θάρρος είναι θράσος, η γενναιοδωρία ασωτία και η υπερηφάνεια υπεροψία, δηλαδή οι αρετές ερμηνεύονται, λόγω ελλείψεως διακρίσεως, ως ακρότητα, τότε κατά τον Αριστοτέλη και όχι μόνον οι αρετές καταργούνται και κάθε αγαθόν αποδομείται. Επειδή το πλαίσιο της καλλιεργούμενης γενικής σύγχυσης από στόμα γνωστού πολιτικού στελέχους ακούστηκε άποψη που συμμερίζονται πολλοί: «οι μετανάστες έχουν το δικαίωμα να είναι εδώ «αξίζει να αντιπαραθέσωμε την άποψη του Ιμμανουέλ Κάντ, μεγάλου φιλοσόφου του Διαφωτισμού και έγκυρου εκφραστή της θεωρίας περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων. «Ο κοσμοπολίτικος ή παγκόσμιος νόμος» λέει ο Κάντ, «δεν μπορεί να υπερβαίνει τις συνθήκες παγκόσμιας φιλοξενίας. Δεν πρόκειται εδώ περί φιλανθρωπίας, αλλά περί νόμου. Φιλοξενία σημαίνει το δικαίωμα κάθε ξένου να μην αντιμετωπίζεται εχθρικά όταν φθάνει σε περιοχή που ανήκει σε άλλους. Ο αυτόχθων έχει δικαίωμα να αρνηθεί φιλοξενία στον ξένο ή δυνατόν χωρίς να γίνει υπαίτιος του θανάτου του τελευταίου, αλλά όσο ο ξένος παραμένει ειρηνικός οφείλει να μην τον αντιμετωπίσει εχθρικά. Ο ξένος δεν έχει δικαίωμα να απαιτήσει να είναι μόνιμος φιλοξενούμενος διότι προκειμένου να γίνει μόνιμος κάτοικος για κάποιο χρονικό διάστημα απαιτείται ειδική συνθήκη» (με τους μόνιμους κατοίκους-σημ. μεταφραστή). Παρακάτω ο Κάντ διευκρινίζει το ανθρώπινο δικαίωμα του επισκέπτη να μην τον ληστεύουν ή αιχμαλωτίζουν ως σκλάβο οι κάτοικοι της περιοχής που έτυχε να βρεθεί, καταφέρεται ενάντια στα ευρωπαϊκά έθνη που «ταυτίζουν την επίσκεψη με κατάκτηση» και επαινεί την Κίνα και Ιαπωνία οι οποίες από δυσάρεστες εμπειρίες με τέτοιους φιλοξενούμενους κατέληξαν να απαγορεύσουν την εγκατάσταση ξένων στο έδαφος τους18. Για δικαίωμα εγκατάστασης ξένου στην χώρα του άλλου άνευ συνθήκης ούτε λόγος να γίνεται.

Πραξικόπημα κατά του ελληνικού λαού

Πότε ερωτήθηκε και έκανε τέτοια συνθήκη με τις ξένες εθνότητες ο ελληνικός λαός; Η είσοδος, εγκατάσταση και νομιμοποίηση των ξένων στο ελληνικό έδαφος δεν είναι τίποτε λιγότερο από πραξικόπημα της υπερεθνικής ελίτ κατά του ελληνικού λαού. Για να γίνει αυτό καλύτερα αντιληπτό, ιδού ένα παράδειγμα: Έχει ένας άστεγος από τον δρόμο δικαίωμα να εγκατασταθεί στο σπίτι σας χωρίς την συγκατάθεσή σας; Έχει το δικαίωμα να πει «εγώ ήλθα να μείνω στο σπίτι σου και να το κάνω δικό μου, έστω μοιραζόμενος αυτό με σένα, επειδή εγώ δεν έχω σπίτι; Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γιατί εγώ έχω και τον νόμο με το μέρος μου; Όχι βέβαια. Ρωτήστε έναν οπαδό της πολυπολιτισμικής Ελλάδας εάν έχει οικειοθελώς μοιρασθεί το διαμέρισμά του με άστεγους και μάλιστα επί μονίμου βάσεως. Θα σας πει ότι όχι. Αλλά τότε γιατί θεωρεί ότι η πατρίδα του οφείλει να πράξει από φιλανθρωπία αυτό που ο ίδιος ως άτομο απεύχεται;
Αυτό που καθημερινά βιώνουμε στην Ελλάδα ως εθνοκτονία είναι αποτέλεσμα του ότι οι ελληνικές ελίτ εγκατέλειψαν το έθνος και προσεχώρησαν στην αυτοκρατορική λογική της νέας τάξης πραγμάτων, που για λόγους τακτικής από τα μέσα της δεκαετίας ΄90 έλαβε το ομιχλώδες όνομα «παγκοσμιοποίηση». Η νεοταξική επέλαση δεν διαθέτει μόνο ένα σώμα νομιμοποιητικής θεωρίας γύρω από την έννοια της διαφοράς αλλά και συνωμοτική εσωτερική οργάνωση των ελίτ με πακτωλό χρημάτων από τους πρωταγωνιστές της «ελεύθερης αγοράς».

Το δικαίωμα ύπαρξης

Δεν επιτρέπει ο χώρος να αποπειραθούμε εδώ να ορίσουμε, έστω κατά προσέγγιση, τις έννοιες «ελληνικά» και «έθνος». Θα αρκεσθούμε στις παρατηρήσεις ότι το πρώτο είναι ένα από τα πιο ένδοξα ονόματα της ανθρωπότητας και το δεύτερο η δυνατότητα αναφοράς σ΄ ένα «εμείς». Επίσης θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι κάθε έθνος έχει δικαίωμα ύπαρξης ως αυτό που είναι χωρίς το δικαίωμα αυτό να χρήζει περαιτέρω νομιμοποιήσεως λόγο εξαιρετικών επιδόσεων στην ιστορία, όπως αυτές που τυχαίνει να έχει επιδείξει το ελληνικό έθνος λόγω της συμβολής του στον παγκόσμιο πολιτισμό. Επίσης κάθε έθνος έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να υπερασπίζει τον εαυτό του ως ατομικότητα που υπόκειται στην αρχή της αυτοσυντήρησης και το καθήκον της προνομιακής θεωρητικής ενασχόλησης με τον εαυτό του, την ιστορία του και ιδιοσυστασία του όπως αυτό προκύπτει από το πρωτείο της αυτογνωσίας, το γνώθι σ΄αυτόν. Με άλλα λόγια το πρωτείον της αυτοσυντήρησης και της γνώσης του εαυτού μου δεν συνεπάγεται ούτε αμφισβήτηση του δικαιώματος του Άλλου να υπάρχει, ούτε απαξίωση της –ενδεχομένως μεγαλύτερης από την δική μου-συμβολής του Άλλου στα ανθρώπινα πράγματα. Η αυτοσυντήρηση και η ιδιοσυστασία είναι όροι υπαρκτοί κάθε υποκειμένου και η κατάργησή τους ισοδυναμεί με την κατάργηση του υποκειμένου. Αν υποθετικά εγώ αυτοκαταργηθώ ως αυτός που είμαι χάριν του ΄Αλλου και ο Άλλος χάριν εμού, το αποτέλεσμα δε θα είναι μία καλύτερη κοινωνία, ένας πιο ισότιμος διάλογος και μία πιο ειρηνική συνύπαρξη, αλλά η ανυπαρξία κάθε προϋπόθεσης για όλα αυτά.
Τα έθνη της Ευρώπης από την Αναγέννηση και μετά υπήρξαν με τις εθνικές λογοτεχνίες και την διαμόρφωση των εθνικών γλωσσών πηγή αστείρευτων πολιτιστικών επιτευγμάτων. Και ελευθεριών, εφόσον αποτίναξαν τα προνόμια του κλήρου και των ευγενών, διέλυσαν τις αυτοκρατορίες των μεγάλων ηγεμονικών οικογενειών και δημιούργησαν δημοκρατικά συντάγματα, ατομικές και θρησκευτικές ελευθερίες, σεβασμό των μειονοτήτων. Βεβαίως δεν καταργήθηκε ο πόλεμος από τα εθνικά κράτη, όπως αυτός υπήρχε και παλαιότερα μεταξύ αυτοκρατοριών ή ακόμα και των αυτονόμων πόλεων της αρχαιότητας. Ο πόλεμος παρέμεινε μάστιγα της ανθρωπότητας και η ροπή προς την αρπαγή οργανικό κομμάτι της ανθρώπινης φύσης. Μεγάλοι σοφοί και θρησκευτικοί μεταρρυθμιστές ασχολήθηκαν με το επίμονο πρόβλημα, χωρίς να αλλάξει η παρέμβασή τους την γενική κατάσταση.
Τα ίδια πράγματα ισχύουν για την ροπή προς τον αυταρχισμό και τα αυταρχικά καθεστώτα. Όμως ποιος ανθρωπιστής θα αποδεχθεί ως λύση αυτών των προβλημάτων τον «επαναπρογραμματισμό» της προσωπικότητας από την συμπεριφορική ψυχολογία που θα ακολουθήσει προηγηθείσα αποδόμηση των εθνικών, θρησκευτικών και πολιτιστικών θεσμών και παραδόσεων από την «επιστήμη» της κοινωνικής μηχανικής (social engineering); Ποιος θα συναινέσει στην αντικατάσταση της ανθρώπινης φύσης από μία νέα φύση κατευθυνόμενη και ελεγχόμενη, ποιος θα αποδεχθεί ακόμα και την τεχνολογική μετάλλαξη του Ανθρώπου σε Μετάνθρωπο, σε υβρίδιο ανθρώπου και μηχανής; Αυτές είναι οι λύσεις που οι καθεστωτικοί σοφοί του 20ου αιώνα επεξεργάσθηκαν, με πακτωλούς χρημάτων για πειραματικές έρευνες προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για την παραγωγή του Νέου Ανθρώπου, δηλαδή την μαζική παραγωγή «αντιαυταρχικών προσωπικοτήτων»19. Αυτοί οι σύγχρονοι μεταμοντέρνοι Έλληνες, μαζικής κοπής, ειρηνιστές, πολίτες μίας μεταεθνικής κοινωνίας χωρίς σύνορα, σχετικιστές, ανεκτικοί προς τον «Άλλο» (μέχρι αλλοκεντρισμού) αλλοτριωμένοι ως προς την φύση τους και τις καταβολές της («οικειοφοβία») πρέπει να αποκτήσουν στην Ελλάδα την αναγκαία κριτική μάζα που θα κάμψει τις αντιστάσεις στον θάνατο του έθνους και στην πραξικοπηματική εγκαθίδρυση του πολυπολιτισμού.

Αποεθνοποίηση: Η νεοταξική βαρβαρότητα

Είδαμε ότι το πρόγραμμα της νέας τάξης για την θεραπεία των δεινών του εθνισμού είναι αυτό καθ’εαυτό μεγαλύτερο δεινό από τα δεινά που υποτίθεται ότι θα θεραπεύσει, ότι είναι από την σκοπιά του ανθρωπισμού απαράδεκτο. Η δε εγκαθίδρυση του πολυπολιτισμού, που θα επιτείνει την αποεθνοποίηση, θα δημιουργήσει νέα προβλήματα ειρηνικής συμβίωσης μέσα σε μία κοινωνία «ξένων» «Η ύπαρξη νόμου όπως έχει ήδη θεσπισθεί στην Ελλάδα, που αναγνωρίζει ως ισότιμες τις ετερότητες ( καθ’ότι η επιδίωξη αφομοίωσής τους στον ελληνικό πολιτισμό θα αποτελούσε «ρατσιστική στοχοθεσία» θα προσφέρει στις εθνότητες την απαραίτητη νομική κάλυψη για έναν συνεχή αγώνα κατίσχυσης εθνοτικών συμφερόντων («όταν υπάρχει ισότητα ψήφου αλλά όχι κοινή καταγωγή ο καθένας προωθεί το δικό του συμφέρον»-Θουκυδίδης. «Αιτία στάσεως εις την πόλιν οι ξένοι-Αριστοτέλης» Σ΄αυτόν τον αγώνα όλων εναντίον όλων για πολιτική, κοινωνική, οικονομική και πολιτιστική υπεροχή, οι εθνοτικοί έποικοι θα έχουν τα πάντα να κερδίσουν και οι Έλληνες τα πάντα να χάσουν. Τελευταίο διακύβευμα θα είναι το ίδιο το όνομα «Ελλάς», ως προκλητικό υπόλειμμα ελληνικής ρατσιστικής υπεροχής έναντι των πολιτισμών των ξένωνֹ με ποία λογική θα λέγεται αυτή η χώρα «Ελλάς» αφού μόνο μία από τις ισότιμες εθνότητες που την κατοικούν είναι Έλληνες;
Ποίο χρονικό διάστημα θα παρέλθει μέχρι την ολοκλήρωση του πιλοτικού προγράμματος αποεθνοποίησης στην Ελλάδα; Αν λάβουμε υπ΄όψιν μας ότι: 1) τα σύνορά μας είναι ακόμα ανοιχτά-ενώ της Ευρώπης, αλλά και αυτής ακόμα της Αμερικής, της κλασσικής πολυπολιτισμικής χώρας, κλείνουν 20 2) ότι ο αριθμός των εποίκων σύντομα θα ξεπεράσει τα 4 εκατομμύρια, 3) ότι οι έποικοι έχουν υψηλή γεννητικότητα ενώ οι Έλληνες υπογεννητικότητα και ότι 4) η διοίκησή μας καθημερινά νομοθετεί υπέρ των αλλοδαπών στους τομείς εργασιακών και πολιτικών δικαιωμάτων, ενώ στον ορίζοντα είναι 5) η πρόταση περί «θετικών διακρίσεων»υπέρ των καταπιεζόμενων αλλοδαπών ( όπου δια νόμου θα προσλαμβάνονται αλλοδαποί αντί Ελλήνων στις επιχειρήσεις, στην διοίκηση και την πολιτική έως ότου συμπληρωθεί ένα προκαθορισθέν ποσοστό), έ τότε ο κοινός νους λέει ότι δεν θα παρέλθουν γενεές αλλά λίγα μόνο χρόνια μέχρι την οριστική μετάβαση της Ελλάδος εις άλλο είδος…
Προς όσους τυχόν έχουν επιφυλάξεις και αντιρρήσεις για εξελίξεις αυτού του τύπου-επειδή το υποσυνείδητο τους κυοφορεί ακόμα την ρατσιστική αντίληψη ότι η Ελλάδα είναι για τους Έλληνες-να υπενθυμίσουμε ότι μετά την ολοκλήρωση του σχετικού νομικού-συνταγματικού πλαισίου θα βρεθούν αντιμέτωποι με τον νόμο και τις δυνάμεις καταστολής, στις οποίες θα υπηρετούν και αλλοδαποί. Πέραν αυτών θα έχουν να αντιμετωπίσουν τους ίδιους τους συνασπισμένους αλλοδαπούς, τις νόμιμες και παράνομες οργανώσεις τους (μαφίες, UCK), τις ελληνικές και ευρωπαϊκές κυβερνητικές και μη κυβερνητικές οργανώσεις προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων ισότητας και προστασίας μειονοτήτων. Τέλος θα βρουν απέναντί τους μεγάλο μέρος της πολιτικής οικονομικής και διανοητικής ελίτ της χώρας όπως και των Μ.Μ.Ε. 

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=3194

Έλληνες-ΑΥΤΗ Η ΓΗ ΕΧΕΙ ΦΩΝΗ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

Έλληνες-ΑΥΤΗ Η ΓΗ ΕΧΕΙ ΦΩΝΗ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ